Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2008

Καλημέρα, κι ας άργησα...


Ό,τι και να πεις έχεις δίκιο. Άργησα να σου γράψω αυτό τον μήνα. Έχω δικαιολογίες αλλά δεν έχει σημασία. Θα σου πω απλά να κάνεις και μια καλή σκέψη την ημέρα για τη γιαγιά. Ναι την καλή μου που περνάει δύσκολες ώρες, γερό σκαρί αλλά γέρικο.

Από την άλλη, από τα λίγα που καταλαβαίνω είναι επικίνδυνο να δηλώνεις blogger, άσε που ποτέ δεν είχα τέτοια πρόθεση. Έτσι κι αλλιώς εγώ συζήτηση μαζί σου προσπαθώ να κάνω, τίποτα περισσότερο. Γι αυτό και περίπου σε ξέρω κάθε φορά που ανεβαίνει ο μετρητής, κι αν μου ξεφύγει κανένας, ρωτάω με αγωνία να μάθω εάν βρήκα κανέναν καινούριο συνομιλητή.

Όσο για το θέμα της συνομιλίας, φταις κι εσύ που μιλάω λιγότερο τελευταία. Δεν μου λες τίποτα και νομίζω ότι τίποτα δεν σου λέω κι εγώ.

Υ.Γ.: Λενιώ, νομίζω ότι έχεις ένα δίκιο για το θέμα της τηλεόρασης ως προς τα αποτελέσματα. Σκέψου όμως κάποια διαφορετική αντίδραση, μη μένεις στα λάθη των άλλων, προσπάθησε να βάλεις μπροστά τα δικά σου σωστά.

Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2008

Αξίζει να το δοκιμάσουμε...

Ρε συ τι λες; Εγώ λέω να το προσπαθήσουμε. Βέβαια Δευτέρα είναι δύσκολη μέρα χωρίς το χαζοκούτι αλλά εντάξει μπορούμε να κάνουμε μια προσπάθεια. Κάνε κάτι ρε γαμώτο! Δε βαρέθηκες να κοιτάς αμήχανος όσα συμβαίνουν γύρω σου και νομίζεις ότι δε σε αφορούν. Κουνήσου, σήκω και φώναξε. Νομίζεις ότι είναι αρκετό να βλέπεις Λαζόπουλο μια φορά την εβδομάδα και να λες "πέστα Λάκη"; Έστω και παθητικά για αρχή νομίζω είναι μια αντίδραση. Ας το κάνουμε να δούμε τι θα γίνει.

Υ.Γ. Καλό μήνα έστω και αργά. Έχω καιρό να σου γράψω αλλά κι εσύ βουβός παραμένεις κι ας σε παρακάλεσα. Κώστα μόνο εσύ με τίμησες με την άποψή σου και σ' ευχαριστώ.