Ακούω εδώ και καιρό για τις μίζες στο σκάνδαλο Siemens. Ονόματα, γνωστά και μη, ιστορίες για μυστικές συναντήσεις με βαλίτσες ή κουτιά με χαρτονομίσματα και κάτι ποσά με πολλά μηδενικά. Τ' ακούω και φαντάζομαι ανθρώπους να βρίσκονται ξαφνικά σε καίριες θέσεις και να βλέπουν τα λεφτά να περνάνε από μπροστά τους. Ανθρωπάκια τόσα δα, που στα μάτια τους, όπως στα καρτούν, εμφανίζεται το σήμα του ευρώ και ακούγεται ο ήχος της ταμιακής μηχανής. Και εύκολα ξεχνούν τα πάντα, ποιοι είναι, γιατί πληρώνονται, πως σκέφτονταν παλιότερα, γιατί έγιναν πολιτικοί, τον δικό τους άνθρωπο που δεν έχει δουλειά και παλεύει για να επιβιώσει, το γέρο που πεθαίνει γιατί δεν έχει λεφτά για φάρμακα ή για γιατρούς και που ούτε να πεθάνει με αξιοπρέπεια μπορεί γιατί ακόμα και σαν μελλοθάνατος κοστολογείται. Σταματάω γιατί οι λέξεις, οι προτάσεις δε μου φτάνουν να περιγράψω αυτά που μου μυρίζουν, που μου βρωμάνε κάθε φορά που ακούω για τα ανθρωπάκια αυτά.
Κάθε φορά που κυνηγάω τις προσφορές στα σουπερμάρκετ για να γλιτώσω 20 λεπτά στην τιμή του καφέ. Κάθε φορά που μετράω τη βενζίνη για να πάω στη δουλειά μου και ψάχνω όλα τα πρατήρια για 10 λεπτά στο λίτρο διαφορά. Κάθε φορά που μετράω τις περσινές μου διακοπές και τις βρίσκω περισσότερες. Κάθε φορά που σκέφτομαι ότι θα πληρώνω το δάνειο για τα επόμενα τριάντα χρόνια. Κάθε φορά που ακούω μαθητές να με ρωτάνε για να διαλέξουν τη σχολή τους με κριτήριο το πόσο εύκολα θα 'χωθούν' κάπου. Κάθε φορά που καιγόμαστε. Κάθε φορά που γκρεμιζόμαστε. Κάθε φορά που ταπεινωνόμαστε.
Αλλά είπαμε, είναι πολλά τα λεφτά. Και σκέψου το κι εσύ, όσο κι αν θυμώνεις, αν βρισκόσουν στην ίδια θέση. Αν για κάτι που δεν βλέπεις τις άμεσες συνέπειές του, μπορούσες να πάρεις τόσα λεφτά που να φτάνουν για σένα, τα παιδιά σου, τα εγγόνια σου. Τι θα έκανες; Γι αυτό μη βιάζεσαι να κρίνεις, κι αν βιάζεσαι ξεκίνησε με τον πιο κοντινό σου, τον εαυτό σου.
Σκέψου αν κάποια στιγμή πήρες τη σειρά του άλλου, του άγνωστου. Σκέψου αν έδωσες φακελάκι στο γιατρό για να σε βάλει σε κρεβάτι, στη θέση του άλλου, του άγνωστου. Σκέψου αν πλήρωσες για ένα πιστοποιητικό που θα σε έβαζε στη σειρά πάνω από τον άλλο, τον άγνωστο. Σκέψου αυτά και άλλα πολλά, μικρότερα ή μεγαλύτερα. Μπορεί να αλλάζουν τα μεγέθη, τα νούμερα, οι επιπτώσεις αλλά η ρίζα του κακού είναι η ίδια και βρίσκεται μέσα μας. Αυτή πρέπει να ξεριζώσουμε για να πάμε παρακάτω. Και για μένα το ξέρω δεν είναι εύκολο. Ακούς; Είναι πολλά τα λεφτά, φίλε!
