Νόαμ Τσόμσκυ: H λίστα με τις 10 στρατηγικές χειραγώγησης της σκέψης σου.!

1.Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί – πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ

Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.

3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.

4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ’ ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.

5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά υστερημένος.Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).x.i.m1l1

6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.

7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του… «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος…

9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ

Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους.Έτσι, τα άτομα αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης… Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.

10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ’ Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ

Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων του κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ’ ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους.

καλή σχολική χρονιά...

Καλό μήνα και καλώς σε βρήκα. Λένε και καλό χειμώνα και τέτοια, όχι εγώ κάτι άλλοι μίζεροι. Εγώ ακόμα καλοκαιράκι νιώθω στο πετσί μου. Σιγά σιγά θα τα λέμε και πιο συχνά.

Μιλούσα με τη μάνα μου τις προάλλες και τις έκανα κάποιες παρατηρήσεις για τη συμπεριφορά της μπροστά στην Αγγελική. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι με θεώρησε υπερβολικό όταν της ζήτησα να μην τη βλέπει η μικρή να καπνίζει γιατί τα παιδιά μιμούνται. Δεν ξέρω, μπορεί να είμαι υπερβολικός, όπως υπερβολικό μπορεί να είναι και το παρακάτω βιντεάκι. Δες το όμως και κρίνε μόνος σου.

http://funlist.theanswerto.gr/childrenseechildrendo.html

το μοντέλο μας

Το καλοκαίρι είναι δύσκολη εποχή για γράψιμο, οπότε συγχώρεσε μου την απουσία. Για να μη χανόμαστε όμως, ορίστε μερικές πρόσφατες φωτογραφίες της Αγγελικής. Για να κατευνάσω και τα πλήθη των θαυμαστών που μπαίνουν στο blog μήπως και δουν καμιά φωτογραφία της. Από τώρα ρε σεις;

...είναι πολλά τα λεφτά, Άρη!

Ακούω εδώ και καιρό για τις μίζες στο σκάνδαλο Siemens. Ονόματα, γνωστά και μη, ιστορίες για μυστικές συναντήσεις με βαλίτσες ή κουτιά με χαρτονομίσματα και κάτι ποσά με πολλά μηδενικά. Τ' ακούω και φαντάζομαι ανθρώπους να βρίσκονται ξαφνικά σε καίριες θέσεις και να βλέπουν τα λεφτά να περνάνε από μπροστά τους. Ανθρωπάκια τόσα δα, που στα μάτια τους, όπως στα καρτούν, εμφανίζεται το σήμα του ευρώ και ακούγεται ο ήχος της ταμιακής μηχανής. Και εύκολα ξεχνούν τα πάντα, ποιοι είναι, γιατί πληρώνονται, πως σκέφτονταν παλιότερα, γιατί έγιναν πολιτικοί, τον δικό τους άνθρωπο που δεν έχει δουλειά και παλεύει για να επιβιώσει, το γέρο που πεθαίνει γιατί δεν έχει λεφτά για φάρμακα ή για γιατρούς και που ούτε να πεθάνει με αξιοπρέπεια μπορεί γιατί ακόμα και σαν μελλοθάνατος κοστολογείται. Σταματάω γιατί οι λέξεις, οι προτάσεις δε μου φτάνουν να περιγράψω αυτά που μου μυρίζουν, που μου βρωμάνε κάθε φορά που ακούω για τα ανθρωπάκια αυτά.

Κάθε φορά που κυνηγάω τις προσφορές στα σουπερμάρκετ για να γλιτώσω 20 λεπτά στην τιμή του καφέ. Κάθε φορά που μετράω τη βενζίνη για να πάω στη δουλειά μου και ψάχνω όλα τα πρατήρια για 10 λεπτά στο λίτρο διαφορά. Κάθε φορά που μετράω τις περσινές μου διακοπές και τις βρίσκω περισσότερες. Κάθε φορά που σκέφτομαι ότι θα πληρώνω το δάνειο για τα επόμενα τριάντα χρόνια. Κάθε φορά που ακούω μαθητές να με ρωτάνε για να διαλέξουν τη σχολή τους με κριτήριο το πόσο εύκολα θα 'χωθούν' κάπου. Κάθε φορά που καιγόμαστε. Κάθε φορά που γκρεμιζόμαστε. Κάθε φορά που ταπεινωνόμαστε.

Αλλά είπαμε, είναι πολλά τα λεφτά. Και σκέψου το κι εσύ, όσο κι αν θυμώνεις, αν βρισκόσουν στην ίδια θέση. Αν για κάτι που δεν βλέπεις τις άμεσες συνέπειές του, μπορούσες να πάρεις τόσα λεφτά που να φτάνουν για σένα, τα παιδιά σου, τα εγγόνια σου. Τι θα έκανες; Γι αυτό μη βιάζεσαι να κρίνεις, κι αν βιάζεσαι ξεκίνησε με τον πιο κοντινό σου, τον εαυτό σου.

Σκέψου αν κάποια στιγμή πήρες τη σειρά του άλλου, του άγνωστου. Σκέψου αν έδωσες φακελάκι στο γιατρό για να σε βάλει σε κρεβάτι, στη θέση του άλλου, του άγνωστου. Σκέψου αν πλήρωσες για ένα πιστοποιητικό που θα σε έβαζε στη σειρά πάνω από τον άλλο, τον άγνωστο. Σκέψου αυτά και άλλα πολλά, μικρότερα ή μεγαλύτερα. Μπορεί να αλλάζουν τα μεγέθη, τα νούμερα, οι επιπτώσεις αλλά η ρίζα του κακού είναι η ίδια και βρίσκεται μέσα μας. Αυτή πρέπει να ξεριζώσουμε για να πάμε παρακάτω. Και για μένα το ξέρω δεν είναι εύκολο. Ακούς; Είναι πολλά τα λεφτά, φίλε!

αντίο, μάτια μου

Αυτό ήταν. Τετάρτη 14 Μαΐου 2008, το πρωί, η γιαγιά μας αποφάσισε να μας αφήσει. Ότι ξεκινούσα για το σχολείο, το έμαθα. Γύρισα πίσω. Δεν ήξερα τι να νιώσω, αυθόρμητα μου βγήκε μια ανακούφιση. Δεν μπορείς να καταλάβεις, δεν τη γνώριζες. Ήταν άνθρωπος γεμάτος εμπειρίες και εικόνες που σε γέμιζε με την παρουσία της και μόνο. Ξέρω ότι θα μας λείψει, εμένα μου λείπει ήδη. Μας είχε μεγαλώσει, ήταν η γιαγιά μας, ψυχούλα μου...

Λες πολλές φορές ότι μπορείς να προετοιμαστείς. Ότι ο θάνατος είναι κάτι για το οποίο θα είσαι έτοιμος αφού είναι μια φυσιολογική εξέλιξη. Ε, και; Πες μου εσύ πως γεμίζουν τα κενά από το χαμόγελό της, το δάκρυ της, το παράπονό της;

Χάζευα τις προάλλες κάτι φωτογραφίες από το τελευταίο καλοκαίρι που ήταν σε φόρμα, με τις μπριζολίτσες της και τη μπύρα της. Ήταν κομμάτι της ζωής μας και τώρα μας λείπει. Θα σε κρατήσουμε στην καρδιά μας και θα πούμε στην Αγγελική όταν μεγαλώσει λίγο για τη γιαγιά της, την προγιαγιά της που την κράτησε και πρόλαβε να μάθει ότι την βαφτίσαμε με το όνομα της κόρης της. Πρόλαβε να χαρεί, να χαμογελάσει, να φωτιστεί το πρόσωπό της με τη δισέγγονη της αγκαλιά.

Όσο για μένα, θα κρατήσω και το τελευταίο σου βράδυ που σου χάιδευα το κεφάλι και σου τραγουδούσα. Νομίζω ότι με άκουγες κι ας μη μπορούσες να μιλήσεις. "Στό 'πα και στο ξαναλέω μη μου γράφεις γράμματα, γιατί γράμματα δεν ξέρω και με πιάνουν κλάματα"

Αντίο, μάτια μου.

Δύσκολοι καιροί...

Καλημέρα. Έχω καιρό πάλι να σου γράψω και σε άκουσα να παραπονιέσαι. Μπορεί να μην κάνεις σχόλια αλλά όποτε μιλάμε μου κάνεις παράπονα. Γιατί δεν έγραψα τίποτα καινούριο και πότε θα γράψω και άλλα τέτοια. Τι να σου πω;

Είναι δύσκολες αυτές οι μέρες για μένα. Βλέπω πολύ συχνά το ίδιο όνειρο. Οδηγώ το αυτοκίνητο και αυξάνω συνεχώς ταχύτητα ενώ είμαι σε στροφές. Κάποια στιγμή το αυτοκίνητο φεύγει από το δρόμο με πολύ θεαματικό τρόπο. Πάντα ξυπνάω με την αίσθηση ότι μέχρι εδώ ήταν... Αλλάζουν μόνο τα πρόσωπα που είναι μαζί μου και νομίζω ότι όσο περισσότερες φορές το βλέπω μεγαλώνει και η ένταση της σύγκρουσης.

Η γιαγιά είναι στο νοσοκομείο. Είναι άσχημα τα πράγματα αυτή τη φορά. Μπήκε την Πέμπτη. Πήγε με τη μάνα μου στη 1 το μεσημέρι στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου "Αγ. Ανδρέας" στην Πάτρα και κατάφερε να ξαπλώσει σε κρεββάτι κλινικής στις 2 τη νύχτα. Γιατί; Ε, ξέρεις τώρα πως αξιολογούνται τα περιστατικά στα "δημόσια" νοσοκομεία. Όχι, όχι με βάση την κρισιμότητα αλλά με βάση τη χρηματιστηριακή αξία του ασθενή. Και τη γιαγιά τη θεώρησαν "κακή επένδυση". Καθίκια! (Να ευχαριστήσω τον επιμελητή της Παθολογικής στα εξωτερικά εκείνη τη μέρα, που μου είπε ότι αν δεν την πάρουν οι χειρούργοι, όπως πρέπει, θα την βάλει αυτός σε ένα κρεββάτι στο διάδρομο και τον Παναγιώτη από την Oυρολογική που την εξέτασε και σε μισή ώρα μπήκε σε δωμάτιο, εξαιρέσεις στον κανόνα)

Βαφτίσαμε την μικρή μας την Κυριακή του Θωμά, Αγγελική. Της ταιριάζει απόλυτα. Συγχώρα με που δεν έχω διάθεση να σου βάλω φωτογραφίες, αργότερα.

Μέσα στο αυτοκίνητο έχω μια αίσθηση παραίτησης. Πως είναι όταν κάνεις μπάνιο, που ξαπλώνεις στη θάλασσα και της παραδίνεσαι; Κάπως έτσι, μόνο που στο αυτοκίνητο είναι σαν να με παίρνει ο ύπνος και ενώ βλέπω ότι πρέπει να μειώσω ταχύτητα, δεν αντιδρώ.

Μου λείπει η επικοινωνία μας. Νομίζω ότι με βοηθάει όταν σε ακούω και τον τελευταίο καιρό σε ακούω όλο και λιγότερο. Οι άνθρωποι έχουμε υποτιμήσει την αξία της ακοής, της καθαρής και χωρίς επεξεργασία ακοής. Απλά να ακούω, χωρίς νόημα, μόνο οικείους ήχους. Ελπίζω ότι αυτοί οι ήχοι θα με κρατήσουν ξύπνιο και θα πατήσω φρένο στις στροφές.

τι κοινό μπορεί να έχουν ένα διαστημόπλιο και τα καπούλια ενός αλόγου;

Καλή σου μέρα. Είδες που σιγά σιγά τα ξαναβρίσκουμε; Ορίστε κάτι που σίγουρα δεν ξέρεις και έχει ενδιαφέρον (ευχαριστώ το Δημήτρη).

Γιατί οι σιδηροδρομικές γραμμές έχουν αυτό το εύρος;

H απόσταση ανάμεσα στις δύο ράγες των σιδηροδρομικών γραμμών στις ΗΠΑ είναι 4 πόδια και 8,5 ίντσες (143,5 cm).Μάλλον παράξενος αριθμός.

Γιατί άραγε έχει επιλεγεί το συγκεκριμένο διάκενο;

Διότι ο σιδηρόδρομος στις ΗΠΑ κατασκευάστηκε με τον τρόπο που είχε κατασκευαστεί ο σιδηρόδρομος στην Αγγλία, από Αγγλους μηχανικούς που μετανάστευσαν, και οι οποίοι θεώρησαν ότι θα ήταν καλή σκέψη, επειδή θα επέτρεπε να χρησιμοποιηθούν υπάρχουσες ατμομηχανές από την Αγγλία.

Και τότε, γιατί οι Αγγλοι κατασκεύασαν τις ατμομηχανές τους έτσι;

Διότι οι πρώτες σιδηροδρομικές γραμμές κατασκευάστηκαν από τους ίδιους μηχανικούς που κατασκεύαζαν τραμ, στο οποίο χρησιμοποιούσαν ήδη το συγκεκριμένο διάκενο.

Kαι γιατί αυτό το διάκενο στο τραμ;

Διότι οι κατασκευαστές του τραμ ήταν και κατασκευαστές αμαξών, που χρησιμοποιούσαν τα ίδια εργαλεία και τις ίδιες μεθόδους.

Και γιατί οι άμαξες έχουν αυτό το διάκενο;

Διότι, παντού στην Ευρώπη, έτσι και στην Αγγλία, οι δρόμοι είχαν λούκια για τους τροχούς των αμαξών και ένα διαφορετικό διάκενο θα προκαλούσε διαρκώς βλάβες στους άξονες.

Και γιατί τα λούκια απέχουν τόσο μεταξύ τους;

Διότι οι πρώτες μεγάλες οδοί στην Ευρώπη είχαν κατασκευαστεί από τους Ρωμαίους, με σκοπό να μετακινούνται εύκολα οι λεγεώνες τους. Οι πρώτες άμαξες ήταν οι πολεμικές άμαξες των Ρωμαίων. Οι άμαξες αυτές ήταν ιππήλατες: τις τραβούσαν δύο άλογα, τα οποία κάλπαζαν δίπλα-δίπλα και έπρεπε να απέχουν μεταξύ τους, ούτως ώστε το ένα άλογο να μην ενοχλεί το
άλλο κατά τον καλπασμό. Προκειμένου να εξασφαλίζεται η σταθερότητα της άμαξας, οι τροχοί δεν έπρεπε να είναι ευθυγραμμισμένοι με τα ίχνη των αλόγων, ενώ δεν έπρεπε να είναι και πολύ απομακρυσμένοι, έτσι ώστε να αποτρέπονται τα ατυχήματα κατά την διασταύρωση δύο αμαξών στην ίδια οδό.

Ιδού λοιπόν η απάντηση στο αρχικό μας ερώτημα!
Το διάκενο στις ράγες των Αμερικανικών σιδηροδρόμων εξηγείται, αφού 2.000 χρόνια νωρίτερα, σε μιαν άλλη ήπειρο, οι ρωμαϊκές άμαξες κατασκευάζονταν ανάλογα με το φάρδος που έχουν τα καπούλια δύο αλόγων.

Και τώρα, το κερασάκι στην τούρτα: Υπάρχει και μια προέκταση αυτής της ιστορίας με το διάκενο στις ράγες και τα καπούλια των αλόγων. Αν δει κανείς το Αμερικανικό διαστημικό λεωφορείο στην εξέδρα εκτόξευσής του, μπορεί να παρατηρήσει δύο πλευρικές δεξαμενές καυσίμων που είναι στηριγμένες εκατέρωθεν της κεντρικής δεξαμενής. Η εταιρεία Thiokol κατασκευάζει αυτές τις δεξαμενές στο εργοστάσιό της στην Γιούτα. Θα ήθελαν να τις κάνουν μεγαλύτερες, αλλά οι δεξαμενές αποστέλλονται σιδηροδρομικώς
στο σημείο εκτόξευσης. Η σιδηροδρομική γραμμή μεταξύ του εργοστασίου και του Ακρωτηρίου Κανάβεραλ περνά από μια σήραγγα, κάτω από τα Βραχώδη Όρη. Αυτή η σήραγγα περιορίζει το μέγεθος των δεξαμενών στο πλάτος που έχουν τα καπούλια δύο αλόγων. Έτσι, το πλέον εξελιγμένο μεταφορικό μέσον του κόσμου, το διαστημικό λεωφορείο, εξαρτάται από το φάρδος του κώλου ενός αλόγου. Οι τεχνικές προδιαγραφές και η γραφειοκρατία είναι αθάνατες!

Επομένως, την επόμενη φορά που θα βρεθείτε να κρατάτε στα χέρια σας παράξενες προδιαγραφές και θα αναρωτιέστε ποιος κώλος τις επινόησε, θα έχετε θέσει το σωστό ερώτημα. Τώρα λοιπόν γνωρίζεις !!!

Υ.Γ. Γεια και σε σένα Αλέξανδρε