Δευτέρα πρωί. Η μικρή αποφάσισε να εμφανιστεί την περασμένη Πέμπτη στις 14.40. Δεν μου φτάνει το λεξιλόγιό μου για να περιγράψω συναισθήματα. Μόνο αυτό: η στιγμή που άκουσα το πρώτο της κλάμα... Τσίμπημα; Ζέστη; Μούδιασμα; Όλα αυτά και άλλα πολλά συνέθεσαν κάτι που για μένα έμοιαζε μια στιγμή από τον Παράδεισο. Είμαστε από χθες στο σπίτι μας. Θαυμάζω τη μαμά της για όσα την βλέπω να κάνει όταν καταφέρνω να μείνω ξύπνιος, αλλά και για όσα ξέρω πως κάνει όταν κοιμάμαι. Σ' αγαπάω, σας αγαπάω. Από αύριο πίσω στο σχολείο.
Καλημέρα και σε σένα Χρυσόστομε, χάρηκα που διάβασε κάποιος αυτό που έγραψα. Του δίνει κάτι παραπάνω. Σ' ευχαριστώ.
2 σχόλια:
Χρήστο ακούγεσαι super χαζομπαμπας.
Τις πιο θερμες ευχές μας για την μικρούλα και για εσάς.
Βάσω Τάκης
Υ.Γ Φαντάζομαι αν ήταν αγόρι θα έφτιαχνες τουλάχιστον portal!!!!!
Καλημερα κ καλη εβδομαδουλα αδερφουλη....
αχχχχχχχχχ η μπεμπουλα μας :)
Ειναι τρελα χαζομπουρμπουλοαδερφουλη μου....(μπωπω κουραστικα να τη γραψω :ρ)
Φιλακια η Μικρη σου αδερφουλα
Υ.Γ Μπααααααααα ειναι πιο τρελλος με την μπεμπα μας.....
Δημοσίευση σχολίου