Χρόνια Καλά σου και εύχομαι τα καλύτερα να τα έχεις πάντα μπροστά. Εγώ εδώ θα 'μαι σήμερα, σπίτι μου να γιορτάζω και να σε περιμένω.

Υ.Γ. Έχει σημασία για μένα όταν με θυμάσαι στη γιορτή μου, κάθε χρόνο και πιο πολλές ευχές. Σας ευχαριστώ όλους.

Δεν είμαστε κατσαρίδες!!!

Καλημέρα. Ξεκίνησα σήμερα να σου δείξω μια λίστα με αρώματα, που σύμφωνα με την Greenpeace, είναι τοξικά. Δηλαδή, περνούν κάτω από το δέρμα σου και κάνουν διάφορες ζημιές στον οργανισμό σου. Ειδικά για τις κυρίες - μέλλουσες μητέρες, ο κίνδυνος είναι μεγάλος και για το έμβρυο κατά τη διάρκεια της κύησης. Ξέρεις που κόλλησα; Ψάχνοντας για άρθρα, έρευνες, αποτελέσματα, βρήκα τόσα που δεν ήξερα τι να πρωτοβάλω. Τοξικά αρώματα, τοξικό κραγιόν, τοξικό το νέο κινητό της Apple, τοξικά ψάρια, τοξικά, τοξικά, τοξικά...

Διάβασα πριν λίγο καιρό ένα βιβλίο, "Το Σμήνος" του Φράνκ Σέτσινγκ, ένα οικολογικό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας. Φαντασίας είπα; Δεν είμαι και τόσο σίγουρος. Μολύνουμε τόσο πολύ αυτόν το πλανήτη, που κάποιοι άλλοι αντιδρούν, αφού όχι εμείς...

Και γιατί να αντιδράσεις; Επειδή σε ποτίζουν χημικά; Επειδή κολυμπάς στις ακτινοβολίες; Επειδή η τροφή σου αναγράφει ποσοστά περιεκτικότητας (20% πορτοκάλι, 50% κρέας όπως η σύνθεση των ρούχων) Αφού μαθαίνεις να ζεις έτσι. Εκείνο που δεν έχεις καταλάβει είναι ότι δεν είσαι κατσαρίδα. Δυστυχώς. Αυτές, ναι, αντέχουν. Εσύ; Ρίξε μια ματιά στις αυξήσεις των ποσοστών καρκίνου. Δεν αντέχουμε γιατί δεν είμαστε κατσαρίδες. Να το θυμάσαι και να ενημερώνεσαι πριν αγοράσεις.

μύρισαν Χριστούγεννα

Οι γιορτές έρχονται και για να μπούμε στο κλίμα σου ετοίμασα, μαζί με κάποιους καλούς φίλους ένα χορευτικό. Για δες και πες μου (είμαστε ερασιτέχνες, μην είσαι πολύ αυστηρός)

Το χορευτικό


Υ.Γ. η έξυπνη σελίδα είναι μια ευγενική προσφορά του ζεύγους Άντζυς-Θάνου. Ευχαριστώ παιδιά.

Για τους φαν...

Κατόπιν απαίτησης πολλών θαυμαστών της (για σένα λέω Αλεχάντρο) παραθέτω μια σειρά από φωτό του μοντέλου μας. Οποιαδήποτε παράνομη αντιγραφή θα διωχθεί νομικά.

Πρέπει να το δεις!

Γιατί κάθε τόσο, συμβαίνει. Βλέπω κάτι, ακούω, αισθάνομαι με όποια από τις αισθήσεις κάτι που με κάνει να ανατριχιάσω. Όπως το ακούς. Και είναι τόσο δυνατό που μου μένει για αρκετό καιρό μετά καρφωμένο στο κεφάλι, να με κρατάει ξύπνιο.
Δες κι εσύ σε παρακαλώ το παρακάτω βίντεο, είναι διαφήμιση αλλά στο τέλος δε θυμάσαι τι διαφήμιζε αλλά σε τι κόσμο ζεις. Δεν έχω να πω τίποτα άλλο.

Υ.Γ. Σ' ευχαριστώ Λίλη και καλό μήνα σε όλους μας

Σύνταξη, τι είναι αυτό;

Καλή σου μέρα. Τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς ντόρος για την αναμενόμενη οικονομική μεταρρύθμιση και το πως θα επηρεάσει τη ζωή μας. Τις περισσότερες φορές αποφεύγω να πάρω θέση γιατί αισθάνομαι ήδη ευνοημένος από την κοινωνία αφού έχω (με βάση ότι ισχύει σήμερα αφού ποτέ δεν ξέρεις...) μια μόνιμη δουλειά πάνω σε κάτι που πραγματικά μου αρέσει. Οπότε μου φαίνεται ουτοπικό να συζητάω σήμερα για κάτι που πρόκειται ή δεν πρόκειται να συμβεί σε τριάντα χρόνια, καλά νά 'μαστε. Από την άλλη, όμως, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει κάθε φορά την καλοπέραση λίγων να την πληρώνουμε όλοι οι υπόλοιποι. "Δεν υπάρχουν χρήματα. Τα ταμεία είναι άδεια", ακούω συνεχώς. Ωρέ, τι λέτε;;; Και που τα βρίσκουν τα χρήματα όταν τα βουτάνε ο ένας και ο άλλος που ακούγονται, όταν ακούγονται, για μια στιγμή και μετά τους αφήνουμε στην ησυχία τους. Ξέρεις, για να τα απολαύσουν τα "κέρδη" τους. Τα ποσά τα ξέρεις, βάλτα κάτω και θα δεις που βρίσκεται η λύση του ασφαλιστικού. Όχι εκεί που σου λένε, αλλά εκεί που δε σου λένε κι επειδή δεν πρόκειται να σου πουν, πρέπει να ψάξεις μόνος σου (ή μόνη σου, συγγνώμη από τις κυρίες, αν κάποια διαβάζει). Οπότε, σε παρακαλώ, την επόμενη φορά που θα σου πουν για δουλειά στα 65, μη σκύψεις το κεφάλι και το καταπιείς και αυτό. Τουλάχιστον ρίξε ένα φάσκελο προς τα κει, σαν το Μαυρογιαλούρο μήπως και τους πετύχεις. Εγώ αύριο, θα απεργήσω.

Υ.Γ. Βάσω, ευχαριστώ για τη φωτογραφία

4η γενιά... Γεια σου γιαγιά!

Καλημέρα. Ένα παράπονο της γυναίκας μου, ότι τώρα που άλλαξε ο μήνας δε φαίνεται η κόρη μας και πρέπει να πας στον Οκτώβρη για να δεις τη φωτογραφία της... Δίκιο, άλλωστε για εκείνη το ξεκίνησα τούτο δω το παραμύθι. Οπότε είπα σήμερα να σου δείξω μια πρόσφατη φωτογραφία της και ταυτόχρονα μια ιστορική συνάντηση: τη μέρα που η προγιαγιά συνάντησε την εγγονή της (..δεν ξέρω αν υπάρχει προεγγονή, δεν μου ακούγεται καλό ούτως ή άλλως).
Η γιαγιά μου, η Τασία, η μικρασιάτισσα με τα μάτια μόνιμα βουρκωμένα σε χαρές και σε λύπες, αυτή που μας μεγάλωσε όλους, τα παιδιά της, τα εγγόνια της και να που τούτες τις μέρες κράτησε αγκαλιά και το πρώτο της δισέγγονο. Παλεύει χρόνια με την παλιοαρρώστια και σπάνια τη βλέπεις να χαμογελάει. Όμως το πλασματάκι τα κατάφερε και το γέλιο φώτισε το πρόσωπο της γιαγιάς μου μετά από πολύ καιρό.
Σ' ευχαριστώ, για μια ακόμα φορά, για ότι είμαι σήμερα. Τα φιλιά μου.

Δικαιοσύνη; δε νομίζω

Καλή σου μέρα. Τι θέλω πάλι, ε; Κοίτα, δεν θέλω να ενοχλώ αλλά αυτό μου προσφέρει αυτή εδώ η κατάσταση, να μπορώ να ξεφουσκώνω από κάθε τι που με ζορίζει και πάει να με σκάσει. Άκουσέ με λίγο...
Νοέμβρης, και για μας τους εκπαιδευτικούς είναι ο μήνας που κάνουμε αιτήσεις για μετάθεση. Και στη συνέχεια, ο μήνας που μου θυμίζει κάθε χρόνο το αγκάθι των αποσπάσεων. Όχι όλων, αυτών "για τις ανάγκες της υπηρεσίας". Δεν ξέρεις; Είναι που κάποιος τοποθετείται "εικονικά" σε μια δύσκολη περιοχή, π.χ. Καλάβρυτα που είμαι τώρα, και στη συνέχεια η Υπηρεσία τον αποσπά σε κάποιο γραφείο στην πόλη (με το ζόρι, έτσι;). Οπότε ο δυστυχής αφού αναγκάζεται να δουλεύει σε ένα γραφείο αντί να ανεβαίνει τα βουνά ή να πληρώνει έξοδα διαμονής για να μην ανεβοκατεβαίνει, παίρνει σαν ανταμοιβή τα μόρια του βουνού.
Αυτά τα άτιμα τα μόρια που κάνουν τη διαφορά στις μεταθέσεις. Υποτίθεται ότι εγώ που θα εργαστώ δύο χρόνια σε δυσπρόσιτη περιοχή θα προηγούμαι αυτών των υπολοίπων αλλά που; Ο κύριος ή η κυρία που σου είπα προηγουμένως με προσπεράσει από τη θαλπωρή του γραφείου.
Αυτή τη βδομάδα μας πιέζουν να αναλάβουμε και κάποιες ώρες στο ολοήμερο Δημοτικό. Δεν θέλουμε να πάμε. Γαμώτο, ας ανεβάσουν τους δύο αποσπασμένους για μια μέρα την εβδομάδα. Μας κραδαίνουν το νόμο και στους περισσότερους πιάνει. Βλέπεις εμείς οι μακρινοί ελπίζουμε να έρθουμε πιο κοντά και δε θέλουμε κόντρες με την Υπηρεσία.
Βαρέθηκα. Σήμερα θα πάω μια βόλτα από την Υπηρεσία. Θα τους τα πω και ξέρω ότι θα μου πουν για νόμους, αποφάσεις ΠΥΣΔΕ και ότι άλλο βαρύγδουπο. Ελπίζω να μιλήσουμε και σαν άνθρωποι κάποια στιγμή. Αν όχι, επειδή παρακολουθώ ΣΚΑΪ και τα ντοκιμαντέρ για τις σεξουαλικές συνήθειες των ζώων, έχω μερικές καλές ιδέες για τους "νόμους" και τις "αποφάσεις" τους.

Είναι πολύ μπροστά τα Ανώγεια, τελικά

Μέρος από άρθρο στο cosmo.gr για τις αντίπαλες ομάδες των χωριών του Μυλοποτάμου:

"...Στα Ανώγεια τώρα, πρόεδρος της ομάδας είναι ο Παπα-Ανδρέας Κεφαλογιάννης, ο ιερέας του χωριού. Ο παπάς δεν είναι μόνον πρόεδρος του Αετού, αλλά προεδρεύει και του Σκοπευτικού Ομίλου Ανωγείων, είναι εκδότης της εφημερίδας «ΑΝΩΓΗ», ενώ είναι ιδιοκτήτης internet cafe και διαθέτει και δύο κινητά τηλέφωνα.΄Ενα από τα πρώτα πράγματα που έκανε; Απαγόρευσε στους φιλάθλους να μπαίνουν με τα τρακτέρ στο γήπεδο! Για την προώθηση των δραστηριοτήτων μάλιστα του ποδοσφαιρικού συλλόγου, πρόσφατα επισκέφθηκε την κοσμοπολίτικη Μύκονο."

και εδώ το πλήρες άρθρο με τίτλο "Αετός Ανωγείων-Ερμής Ζωνιανών: Το ντέρμπι, τα ΕΚΑΜ και ο παπα-Ανδρέας"

Υ.Γ.: Και για όσους τώρα ανακάλυψαν τον τροχό, εκτός από την Κρήτη υπάρχουν και άλλες περιοχές που ζουν από την καλλιέργεια ναρκωτικών (Ηλεία, Μεσσηνία, Αιτωλοακαρνανία κλπ.)

4 Νοέμβρη: Ημέρα δράσης ενάντια στις φυλακές

Ξέρεις κάτι; Ακόμα και στις φυλακές υπάρχουν άνθρωποι. Μπορεί να μην είναι δικοί σου ή δικοί μου, αλλά είναι σίγουρα αγαπημένοι κάποιων. Και ακόμα κι εκεί ισχύει ότι και σε ολόκληρη τη σύγχρονη ανθρώπινη κοινωνία. Δεν είναι λύση, αλλά η οφθαλμαπάτη μιας λύσης. Νομίζουμε ότι μπορούμε να κλείσουμε μέσα σε φυλακές όλα τα "απόβλητα" της κοινωνίας μας και φτιάχνουμε χωματερές που γεμίζουν ασφυκτικά. Ε, και;

Κανένας από όσους δυνητικά θα παρανομήσουν, δεν πρόκειται να τρομάξει στην ιδέα της φυλακής για πολλούς λόγους, ο απλούστερος είναι πως δεν ξέρει τι να φοβηθεί. Κανένας από αυτούς που περνάνε από φυλακή δεν βγαίνει έξω καλύτερος, γιατί δεν είναι αυτός ο σκοπός των φυλακών. Τα κλουβιά σε οποιαδήποτε μορφή είναι ζημιογόνα. Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω, απλά σκέψου τον εαυτό σου. Πόσο εύκολα μπορεί να βρεθείς στη θέση αυτών των ανθρώπων, σκέψου τι θα σου πάρει η δικιά σου κοινωνία για να πληρώσεις το χρέος σου. Που είναι η δικαιοσύνη σε αυτό;

Δες κι αυτό το άρθρο στο αντιδραστικό (ευτυχώς) athens.indymedia.gr

Πρέπει να το δούμε πιο σοβαρά!

Χωρίς σχόλια. Δες και το πλήρες κείμενο στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας "ΤΑ ΝΕΑ", εδώ: Κρυφή απειλή τα κινητά

Y.Γ. Καλό σου μήνα. Ο Νοέμβρης έχει πάντα μια γλυκιά μελαγχολία που μου αρέσει.

Εγώ γέλασα, εσύ;

Πάει ο τύπος στο φαρμακείο και λέει:
-Δώσε μου μία, μία... ένα ακετυλοσαλικυλικό οξύ.
-Ασπιρίνη θέλετε;
-Ναι μωρέ, όλο το ξεχνάω

Ψάχνει ο τύπος εδώ και 1 ώρα να παρκάρει, Αθήνα, Παγκράτι, τα 'χει παίξει. Τελευταία ελπίδα η προσευχή:
-Θεέ μου, κάνε να βρω μια θέση, κι εγώ για σένα τα πάντα, θα πηγαίνω εκκλησία, θα βοηθάω τους φτωχούς, θα είμαι πιστός στη γυναίκα μου...
Με το που στρίβει στη γωνία, να σου μια θέση και ο "χριστιανός":
-Άσε Μεγάλε, βρήκα.

Και ένα αστείο βιντεάκι (ευχαριστώ Λίλη)...

Νους υγιής...

Το αποφάσισα, σήμερα το απόγευμα θα πάω να γυμναστώ. Μη βιαστείς να με παρεξηγήσεις. Δεν είμαι από τους φανατικούς της γυμναστικής, μου αρέσει να τη συνδυάζω με κάτι που ευχαριστιέμαι. Και για να προλάβω τις πονηρές σκέψεις, εννοώ να παίζω ποδόσφαιρο. Όμως η μια φορά κάθε βδομάδα που προλαβαίνουμε εμείς οι 30+ μαζί με κάποιους 40-, δεν είναι αρκετή. Έτσι μετά από αρκετές αναβολές, σήμερα θα ξεκινήσω. Μπορεί αύριο να σταματήσω, αλλά μια προσπάθεια θα την κάνω.
Ένας φίλος κάποτε μου είπε: "...δεν έχει σημασία αν αποτύχεις, αρκεί να ξέρεις ότι έκανες το καλύτερο που μπορούσες...". Κι αυτός από κάπου αλλού το διάβασε, μη νομίζεις.
Α, και κάτι άλλο. Για κοίταξε την εικόνα (πάτησε πάνω). Μου είπαν ότι θα καταλάβεις ποιο ημισφαίριο του εγκεφάλου χρησιμοποιείς ανάλογα με τη φορά που τη βλέπεις να γυρίζει.

Άκουσες τους καινούριους Radiohead;

Κάθε μέρα περνάω αρκετή ώρα στο Διαδίκτυο. Εργασία, ενημέρωση, παιχνίδια, χαζομάρες, δράσεις, αντιδράσεις όλα μαζί και μου αρέσει. Μάλιστα, πλέον, μου λείπει όταν για κάποιο λόγο (λέγε με ελληνικό τηλεπικοινωνιακό χάος ;)) μένω χωρίς σύνδεση για μέρες.
Λέω, λοιπόν, να σου μιλάω κι εσένα για κάποια πράγματα που μαθαίνω και μου φαίνονται τουλάχιστον ενδιαφέροντα. Συγχώρεσέ μου το υποκειμενικό του πράγματος, αλλά δε γίνεται αλλιώς...

Από άρθρο που ανέβηκε στο πολύ καλό www.insomnia.gr:
"1,2 εκατομμύρια αντίτυπα του άλμπουμ τους πούλησαν οι Radiohead που διέθεσαν τα τραγούδια δωρεάν μέσω διαδικτύου με εθελοντική πληρωμή.

Το «In Rainbows» κατάφερε σε μία μόνο εβδομάδα να «πουλήσει» 1,2 εκατομμύρια αντίτυπα φέρνοντας στα ταμεία του συγκροτήματος 10 εκατομμύρια δολάρια χωρίς τη διαμεσολάβηση δισκογραφικών, διαφήμισης ή άλλης προωθητικής ενέργειας.

Το συγκρότημα διέθεσε δωρεάν το άλμπουμ χωρίς κανένα περιορισμό και άφησε στην ευχέρεια των χρηστών του την πληρωμή. Κατά μέσο όρο ο κάθε χρήστης πλήρωσε 8 δολάρια οικιοθελώς για ολόκληρο το άλμπουμ.

Τα άλμπουμ που διατέθηκαν ξεπέρασαν σε αριθμό τις πωλήσεις και των 3 προηγούμενων άλμπουμ των Radiohead μαζί την πρώτη εβδομάδα της κυκλοφορίας τους."

...και έτσι κατέβασα το πολύ καλό νέο άλμπουμ των αγαπημένων Radiohead από τη διεύθυνση www.inrainbows.com και το ευχαριστιέμαι εδώ και δύο απογεύματα. Λέω να το αγοράσω, άκουσέ το και πες μου. Καλή ακρόαση.

Υ.Γ.: Κάθε φορά που μιλάω στα παιδιά για το Διαδίκτυο, τους λέω πως ο κύριος λόγος της εξάπλωσής του είναι η ελευθερία που το διακατέχει.

Για ένα βιβλίο...

Γεια χαρά σε όποιον διαβάζει. Άλλη μια μέρα στο σχολείο σήμερα, άλλο ένα μάθημα χωρίς βιβλία. Για την ακρίβεια, αφού παρακαλέσαμε άλλα σχολεία, αφού έδωσα και το δικό μου, φτάσαμε σήμερα, ένα μήνα μετά την έναρξη του Σχολικού Έτους, ένας μαθητής να μην έχει ακόμα βιβλίο για το πανελλαδικώς εξεταζόμενο μάθημα Μετάδοση Δεδομένων και Δίκτυα Υπολογιστών ΙΙ. Μπορεί να μην είμαστε οι καλύτεροι μαθητές, μπορεί τα παιδιά να μην έχουν πολλές ελπίδες για ένα καλό βαθμό, αλλά ποιος είναι αυτός ή αυτοί που τους πετσοκόβουν και τις λίγες; Εντάξει, τελευταία χρονιά των Τ.Ε.Ε, αλλά χωρίς βιβλία; Ή με ό,τι περίσσεψε από τα προηγούμενα χρόνια; Μας λείπει ακόμα ένα βιβλίο και αν εσύ που το δίαβασες αυτό, έχεις ή μπορείς να μας βρεις, πάρε ένα τηλ. στο σχολείο μας (ΕΠΑ.Λ. Καλαβρύτων - 2692023839). Ευχαριστώ.

Το μεγάλο θαύμα της μικρής μου ζωής έφτασε!

Δευτέρα πρωί. Η μικρή αποφάσισε να εμφανιστεί την περασμένη Πέμπτη στις 14.40. Δεν μου φτάνει το λεξιλόγιό μου για να περιγράψω συναισθήματα. Μόνο αυτό: η στιγμή που άκουσα το πρώτο της κλάμα... Τσίμπημα; Ζέστη; Μούδιασμα; Όλα αυτά και άλλα πολλά συνέθεσαν κάτι που για μένα έμοιαζε μια στιγμή από τον Παράδεισο. Είμαστε από χθες στο σπίτι μας. Θαυμάζω τη μαμά της για όσα την βλέπω να κάνει όταν καταφέρνω να μείνω ξύπνιος, αλλά και για όσα ξέρω πως κάνει όταν κοιμάμαι. Σ' αγαπάω, σας αγαπάω. Από αύριο πίσω στο σχολείο.

Καλημέρα και σε σένα Χρυσόστομε, χάρηκα που διάβασε κάποιος αυτό που έγραψα. Του δίνει κάτι παραπάνω. Σ' ευχαριστώ.

και τώρα τι;

Γεια χαρά σου. Αν διαβάζεις, μάλλον είσαι ο μόνος. Για πρώτη φορά θα υποθέσω ότι θα το διαβάσω μόνο εγώ. Καλημέρα. Σήμερα πήγαμε για τοκογράφημα και ακούσαμε την καρδιά της μικρούλας. Όλα πάνε καλά και θα την περιμένουμε μέχρι την Παρασκευή. Θα σου πω νέα όταν υπάρχουν. Εγώ; Πως νιώθω; Όλοι αυτό με ρωτάνε. Δεν νιώθω κάτι συγκεκριμένο, μόνο περιέργεια. Α, και κάτι που δεν μπορώ να βρω λέξη για να στο πω, μόνο ότι κάθε φορά που μου έρχεται μου ζεσταίνει το κεφάλι, το στομάχι, τις πατούσες και την καρδιά.
Αυτά. Και για να ξέρεις με ποιον μιλάς, λέγομαι Χρήστος και κάνω το μάθημα της Πληροφορικής. Περισσότερα παρακάτω...