Σύνταξη, τι είναι αυτό;

Καλή σου μέρα. Τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς ντόρος για την αναμενόμενη οικονομική μεταρρύθμιση και το πως θα επηρεάσει τη ζωή μας. Τις περισσότερες φορές αποφεύγω να πάρω θέση γιατί αισθάνομαι ήδη ευνοημένος από την κοινωνία αφού έχω (με βάση ότι ισχύει σήμερα αφού ποτέ δεν ξέρεις...) μια μόνιμη δουλειά πάνω σε κάτι που πραγματικά μου αρέσει. Οπότε μου φαίνεται ουτοπικό να συζητάω σήμερα για κάτι που πρόκειται ή δεν πρόκειται να συμβεί σε τριάντα χρόνια, καλά νά 'μαστε. Από την άλλη, όμως, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει κάθε φορά την καλοπέραση λίγων να την πληρώνουμε όλοι οι υπόλοιποι. "Δεν υπάρχουν χρήματα. Τα ταμεία είναι άδεια", ακούω συνεχώς. Ωρέ, τι λέτε;;; Και που τα βρίσκουν τα χρήματα όταν τα βουτάνε ο ένας και ο άλλος που ακούγονται, όταν ακούγονται, για μια στιγμή και μετά τους αφήνουμε στην ησυχία τους. Ξέρεις, για να τα απολαύσουν τα "κέρδη" τους. Τα ποσά τα ξέρεις, βάλτα κάτω και θα δεις που βρίσκεται η λύση του ασφαλιστικού. Όχι εκεί που σου λένε, αλλά εκεί που δε σου λένε κι επειδή δεν πρόκειται να σου πουν, πρέπει να ψάξεις μόνος σου (ή μόνη σου, συγγνώμη από τις κυρίες, αν κάποια διαβάζει). Οπότε, σε παρακαλώ, την επόμενη φορά που θα σου πουν για δουλειά στα 65, μη σκύψεις το κεφάλι και το καταπιείς και αυτό. Τουλάχιστον ρίξε ένα φάσκελο προς τα κει, σαν το Μαυρογιαλούρο μήπως και τους πετύχεις. Εγώ αύριο, θα απεργήσω.

Υ.Γ. Βάσω, ευχαριστώ για τη φωτογραφία

4η γενιά... Γεια σου γιαγιά!

Καλημέρα. Ένα παράπονο της γυναίκας μου, ότι τώρα που άλλαξε ο μήνας δε φαίνεται η κόρη μας και πρέπει να πας στον Οκτώβρη για να δεις τη φωτογραφία της... Δίκιο, άλλωστε για εκείνη το ξεκίνησα τούτο δω το παραμύθι. Οπότε είπα σήμερα να σου δείξω μια πρόσφατη φωτογραφία της και ταυτόχρονα μια ιστορική συνάντηση: τη μέρα που η προγιαγιά συνάντησε την εγγονή της (..δεν ξέρω αν υπάρχει προεγγονή, δεν μου ακούγεται καλό ούτως ή άλλως).
Η γιαγιά μου, η Τασία, η μικρασιάτισσα με τα μάτια μόνιμα βουρκωμένα σε χαρές και σε λύπες, αυτή που μας μεγάλωσε όλους, τα παιδιά της, τα εγγόνια της και να που τούτες τις μέρες κράτησε αγκαλιά και το πρώτο της δισέγγονο. Παλεύει χρόνια με την παλιοαρρώστια και σπάνια τη βλέπεις να χαμογελάει. Όμως το πλασματάκι τα κατάφερε και το γέλιο φώτισε το πρόσωπο της γιαγιάς μου μετά από πολύ καιρό.
Σ' ευχαριστώ, για μια ακόμα φορά, για ότι είμαι σήμερα. Τα φιλιά μου.

Δικαιοσύνη; δε νομίζω

Καλή σου μέρα. Τι θέλω πάλι, ε; Κοίτα, δεν θέλω να ενοχλώ αλλά αυτό μου προσφέρει αυτή εδώ η κατάσταση, να μπορώ να ξεφουσκώνω από κάθε τι που με ζορίζει και πάει να με σκάσει. Άκουσέ με λίγο...
Νοέμβρης, και για μας τους εκπαιδευτικούς είναι ο μήνας που κάνουμε αιτήσεις για μετάθεση. Και στη συνέχεια, ο μήνας που μου θυμίζει κάθε χρόνο το αγκάθι των αποσπάσεων. Όχι όλων, αυτών "για τις ανάγκες της υπηρεσίας". Δεν ξέρεις; Είναι που κάποιος τοποθετείται "εικονικά" σε μια δύσκολη περιοχή, π.χ. Καλάβρυτα που είμαι τώρα, και στη συνέχεια η Υπηρεσία τον αποσπά σε κάποιο γραφείο στην πόλη (με το ζόρι, έτσι;). Οπότε ο δυστυχής αφού αναγκάζεται να δουλεύει σε ένα γραφείο αντί να ανεβαίνει τα βουνά ή να πληρώνει έξοδα διαμονής για να μην ανεβοκατεβαίνει, παίρνει σαν ανταμοιβή τα μόρια του βουνού.
Αυτά τα άτιμα τα μόρια που κάνουν τη διαφορά στις μεταθέσεις. Υποτίθεται ότι εγώ που θα εργαστώ δύο χρόνια σε δυσπρόσιτη περιοχή θα προηγούμαι αυτών των υπολοίπων αλλά που; Ο κύριος ή η κυρία που σου είπα προηγουμένως με προσπεράσει από τη θαλπωρή του γραφείου.
Αυτή τη βδομάδα μας πιέζουν να αναλάβουμε και κάποιες ώρες στο ολοήμερο Δημοτικό. Δεν θέλουμε να πάμε. Γαμώτο, ας ανεβάσουν τους δύο αποσπασμένους για μια μέρα την εβδομάδα. Μας κραδαίνουν το νόμο και στους περισσότερους πιάνει. Βλέπεις εμείς οι μακρινοί ελπίζουμε να έρθουμε πιο κοντά και δε θέλουμε κόντρες με την Υπηρεσία.
Βαρέθηκα. Σήμερα θα πάω μια βόλτα από την Υπηρεσία. Θα τους τα πω και ξέρω ότι θα μου πουν για νόμους, αποφάσεις ΠΥΣΔΕ και ότι άλλο βαρύγδουπο. Ελπίζω να μιλήσουμε και σαν άνθρωποι κάποια στιγμή. Αν όχι, επειδή παρακολουθώ ΣΚΑΪ και τα ντοκιμαντέρ για τις σεξουαλικές συνήθειες των ζώων, έχω μερικές καλές ιδέες για τους "νόμους" και τις "αποφάσεις" τους.

Είναι πολύ μπροστά τα Ανώγεια, τελικά

Μέρος από άρθρο στο cosmo.gr για τις αντίπαλες ομάδες των χωριών του Μυλοποτάμου:

"...Στα Ανώγεια τώρα, πρόεδρος της ομάδας είναι ο Παπα-Ανδρέας Κεφαλογιάννης, ο ιερέας του χωριού. Ο παπάς δεν είναι μόνον πρόεδρος του Αετού, αλλά προεδρεύει και του Σκοπευτικού Ομίλου Ανωγείων, είναι εκδότης της εφημερίδας «ΑΝΩΓΗ», ενώ είναι ιδιοκτήτης internet cafe και διαθέτει και δύο κινητά τηλέφωνα.΄Ενα από τα πρώτα πράγματα που έκανε; Απαγόρευσε στους φιλάθλους να μπαίνουν με τα τρακτέρ στο γήπεδο! Για την προώθηση των δραστηριοτήτων μάλιστα του ποδοσφαιρικού συλλόγου, πρόσφατα επισκέφθηκε την κοσμοπολίτικη Μύκονο."

και εδώ το πλήρες άρθρο με τίτλο "Αετός Ανωγείων-Ερμής Ζωνιανών: Το ντέρμπι, τα ΕΚΑΜ και ο παπα-Ανδρέας"

Υ.Γ.: Και για όσους τώρα ανακάλυψαν τον τροχό, εκτός από την Κρήτη υπάρχουν και άλλες περιοχές που ζουν από την καλλιέργεια ναρκωτικών (Ηλεία, Μεσσηνία, Αιτωλοακαρνανία κλπ.)

4 Νοέμβρη: Ημέρα δράσης ενάντια στις φυλακές

Ξέρεις κάτι; Ακόμα και στις φυλακές υπάρχουν άνθρωποι. Μπορεί να μην είναι δικοί σου ή δικοί μου, αλλά είναι σίγουρα αγαπημένοι κάποιων. Και ακόμα κι εκεί ισχύει ότι και σε ολόκληρη τη σύγχρονη ανθρώπινη κοινωνία. Δεν είναι λύση, αλλά η οφθαλμαπάτη μιας λύσης. Νομίζουμε ότι μπορούμε να κλείσουμε μέσα σε φυλακές όλα τα "απόβλητα" της κοινωνίας μας και φτιάχνουμε χωματερές που γεμίζουν ασφυκτικά. Ε, και;

Κανένας από όσους δυνητικά θα παρανομήσουν, δεν πρόκειται να τρομάξει στην ιδέα της φυλακής για πολλούς λόγους, ο απλούστερος είναι πως δεν ξέρει τι να φοβηθεί. Κανένας από αυτούς που περνάνε από φυλακή δεν βγαίνει έξω καλύτερος, γιατί δεν είναι αυτός ο σκοπός των φυλακών. Τα κλουβιά σε οποιαδήποτε μορφή είναι ζημιογόνα. Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω, απλά σκέψου τον εαυτό σου. Πόσο εύκολα μπορεί να βρεθείς στη θέση αυτών των ανθρώπων, σκέψου τι θα σου πάρει η δικιά σου κοινωνία για να πληρώσεις το χρέος σου. Που είναι η δικαιοσύνη σε αυτό;

Δες κι αυτό το άρθρο στο αντιδραστικό (ευτυχώς) athens.indymedia.gr

Πρέπει να το δούμε πιο σοβαρά!

Χωρίς σχόλια. Δες και το πλήρες κείμενο στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας "ΤΑ ΝΕΑ", εδώ: Κρυφή απειλή τα κινητά

Y.Γ. Καλό σου μήνα. Ο Νοέμβρης έχει πάντα μια γλυκιά μελαγχολία που μου αρέσει.