Διαδίκτυο (Internet) = Ελευθερία

Γιατί πρέπει να ξέρεις. Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι από διαφημιστικό του MTV, που κόπηκε από την κυβέρνηση της "land of the free (χώρα των ελεύθερων)", των Η.Π.Α. Ευτυχώς κυκλοφόρησε στο Διαδίκτυο, έφτασε και σε μένα και στο δείχνω και σένα.

Αυτή είναι η πραγματικότητα:

Κείμενο δίπλα στους πύργους: "2863 άνθρωποι πέθαναν"
Κείμενο δίπλα στον καθιστό τύπο: "40 εκατομμύρια μολυσμένοι από τον ιό του AIDS στον Κόσμο"
Ο Κόσμος είναι ενωμένος ενάντια στην τρομοκρατία. Θα έπρεπε να είναι ενωμένος και ενάντια στο AIDS

Κείμενο δίπλα στους πύργους: "2863 άνθρωποι πέθαναν"
Κείμενο δίπλα στο παιδί: "824 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν από πείνα στον Κόσμο"
Ο Κόσμος είναι ενωμένος ενάντια στην τρομοκρατία. Θα έπρεπε να είναι ενωμένος και ενάντια στην Πείνα

Κείμενο δίπλα στους πύργους: "2863 άνθρωποι πέθαναν"
Κείμενο δίπλα στον ηλικιωμένο: "630 εκατομμύρια άστεγοι στον Κόσμο"
Ο Κόσμος είναι ενωμένος ενάντια στην τρομοκρατία. Θα έπρεπε να είναι ενωμένος και ενάντια στην Φτώχια.

Χρειάζεται αλληλεγγύη. Βοηθήστε, δωρίστε, χορηγήσατε Ευχαριστούμε MTV.

Υ.Γ. Ευχαριστώ τον παλιό μου μαθητή από το Ι.Ε.Κ., Γιάννη, για αυτό το e-mail.

...δεν μπορώ, δεν μπορώ να περιμένω

Καλή σου μέρα. Θέλω να συζητήσω σήμερα μαζί σου κάποιες σκέψεις μου. Μία απο τις απολαύσεις μου, τα τελευταία χρόνια, είναι το ποδόσφαιρο. Και μάλιστα σε διάφορες μορφές του: από την κλασική μπαλίτσα με φίλους κάθε Κυριακή βράδυ, τους μαραθώνιους μεταδόσεων στη συνδρομητική, το "σαν ψέμα" ταξίδι που κάναμε με φίλους στην Πορτογαλία (είχαμε πάει να φέρουμε μια κούπα), τα βράδυα μέχρι το πρωί με manager στον υπολογιστή μέχρι που τελευταία έχς αρχίσει να "ψήνομαι" να δώσω εξετάσεις για διαιτητής. Καταλαβαίνεις, λοιπόν, ότι μ' αρέσει.


Και αυτός είναι ο λόγος που για όσα συμβαίνουν στη χώρα μου γύρω από το ποδόσφαιρο θέλω να συζητήσω μαζί σου σήμερα. Στην αρχή, απλά δεν πήγαινε καλά η ομάδα μου αλλά και συνολικά το ελληνικό ποδόσφαιρο και απλά στεναχωριόμουν. Όταν αυτό συνεχίστηκε για πολλά χρόνια και καθώς είχα αρχίσει να μεγαλώνω πέρασα σε μια φάση αδιαφορίας. Χάζευα που και που κάποιο ευρωπαϊκό παιχνίδι. Μέχρι το ιστορικό καλοκαίρι του 2004 που ένα απλό ταξίδι στην Πορτογαλία σημάδεψε τη ζωή όσων βρεθήκαμε εκεί για πάντα. Και έτσι περίμενα καλύτερες μέρες. Και τι ήρθε; Τα ίδια: κακό θέαμα, λίγος κόσμος στα γήπεδα και πάνω από όλους ανεπαρκείς παράγοντες (με τα έμφυτα "ελληνικά" χαρακτηριστικά να κάνουν κι εδώ τη ζημιά). Αλλά και χειρότερα: οργανωμένες δολοφονικές επιθέσεις με τα γνωστά αποτελέσματα (είχαμε και συμμετοχές από το εξωτερικό). Και όλοι κάνουν πως δε συμβαίνει τίποτα. Τι λέτε ρε; ΤΙ ΛΕΤΕ ΡΕ; Να πεθαίνει κάποιος επειδή είναι οπαδός μιας ομάδας; Εσείς οι λίγοι που συντηρείτε αυτή τη βρωμοκατάσταση για να πουλάτε μούρη σαν "ιδιοκτήτες ομάδας" να ξέρετε ότι το αίμα δεν ξεπλένεται, λερώνει τα χέρια και την ψυχή για μια ζωή, τη ζωή που χάνεται.

Γι αυτό σε παρακαλώ σκέψου το, με όποια ομάδα και να είσαι, την επόμενη φορά που θα ενθουσιαστείς ή θα απογοητευτείς. Για κάποιους ήταν το τελευταίο που έκαναν στη σύντομη ζωή τους. Άξιζε; Αξίζει;

Λες να ακούνε;

Καλημέρα. Έχω καιρό να σου μιλήσω, και σου ζητάω συγγνώμη γι αυτό. Σήμερα θέλω να σου ζητήσω μια χάρη. Με ενδιαφέρει η άποψή σου και αν θέλεις να μου την πεις μπορείς από δω και πέρα να με σχολιάζεις. Καμιά φορά νομίζω ότι φωνάζω και δεν ακούει κανείς (γι αυτό και ο πίνακας του Munch). Περιμένω, έτσι;

Υ.Γ. διάβασα σε ένα άλλο blog ότι ο τύπος που το έχει αποφάσισε να αναδημοσιεύσει τις "φωτογραφίες" από την υπόθεση Ζαχόπουλου για να μεγαλώσει την κίνηση στο blog του. Και το χειρότερο δεν είναι ότι το σκέφτηκε, είναι ότι το πέτυχε κιόλας.

Ακούς;

Επειδή πολλές φορές επιλέγουμε να βλέπουμε χωρίς να βλέπουμε, να ακούμε χωρίς να ακούμε και να αισθανόμαστε χωρίς να νιώθουμε, σε παρακαλώ αυτή τη φορά διάβασε και προσπάθησε να καταλάβεις.

Αυτό ήταν το ποίημα που προτάθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη ως το καλύτερο του 2006. Για τους περισσότερους γνωστό. Όμως η διαχρονική του αξία ενάντια στο ρατσισμό τεράστια! Γραμμένο από ένα παιδί από την Αφρική.

Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος
Όταν μεγαλώσω, είμαι μαύρος
Όταν κάθομαι στον ήλιο, είμαι μαύρος
Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος
Όταν αρρωσταίνω, είμαι μαύρος
Κι όταν πεθαίνω, ακόμα είμαι μαύρος
Κι εσύ λευκέ άνθρωπε
Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ
Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός
Όταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι κόκκινος
Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλε
Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος
Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος
Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρι
Και λες εμένα έγχρωμο;

Πρωτότυπο:

When I born, I black
When I grow up, I black
When I go in Sun, I black
When I scared, I black
When I sick, I black
And when I die, I still black
And you white fellow
When you born, you pink
When you grow up, you white
When you go in sun, you red
When you cold, you blue
When you scared, you yellow
When you sick, you green
And when you die, you gray

And you calling me colored?
And you calling me colored?

Υ.Γ. Μου το έστειλε η Λαμπρινή μου και την ευχαριστώ. Χαίρομαι κάθε φορά που μου δείχνει ότι ξέρει τι θα μ' ενδιαφέρει.

Καλή Χρονιά σου!

Καλή Χρονιά, λοιπόν, καλύτερη σου εύχομαι από την προηγούμενη. Για όλους μας. Πέρασα καλά στις γιορτές, οι μικρές μου βοήθησαν. Η μεγάλη μου μικρή και η μικρή μου μικρή, οι γυναίκες μου. Δε θα σου πω τίποτα άλλο σήμερα, δε θα μας χαλάσω τη μέρα. Είναι και η πρώτη μέρα στο σχολείο για μένα. Θα τα πούμε λίγο αργότερα τα άλλα.

Ένα γεια να πω και στους φίλους μου από το Lineage, δεν περίμενα να διαβάσει κανείς, όμως το διάβασε ο Paul. Ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Καλό xpάρισμα.