Καλημέρα. Έχω καιρό να σου μιλήσω, και σου ζητάω συγγνώμη γι αυτό. Σήμερα θέλω να σου ζητήσω μια χάρη. Με ενδιαφέρει η άποψή σου και αν θέλεις να μου την πεις μπορείς από δω και πέρα να με σχολιάζεις. Καμιά φορά νομίζω ότι φωνάζω και δεν ακούει κανείς (γι αυτό και ο πίνακας του Munch). Περιμένω, έτσι;
Υ.Γ. διάβασα σε ένα άλλο blog ότι ο τύπος που το έχει αποφάσισε να αναδημοσιεύσει τις "φωτογραφίες" από την υπόθεση Ζαχόπουλου για να μεγαλώσει την κίνηση στο blog του. Και το χειρότερο δεν είναι ότι το σκέφτηκε, είναι ότι το πέτυχε κιόλας.
1 σχόλιο:
Το πιο ηχηρό μήνυμα θα είναι πάντα η σιωπή..
Εφόσον ζητήθηκε ωστόσο από φίλο με χαρά να ανταποκριθούμε...
Οι λέξεις άλλωστε έχουν τόση δύναμη που η ζωή κάποιες φορές μοιάζει με ανάπηρη αδερφή τους..
Δημοσίευση σχολίου